Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
Sinds 2007 is het ieder jaar op 18 oktober de Europese Dag tegen Mensenhandel. Regeringen en kerken besteden deze dag aandacht aan het probleem mensenhandel.
Toen Janneke de Kler 3 jaar geleden op één dag haar baan verloor én van haar man hoorde dat ze wilde scheiden, was dat een flinke klap. Maar enkele maanden later, op wat haar trouwdag had moeten zijn, begon ze te beseffen dat ze zelf de belangrijkste persoon in haar leven was.
Nee, we hebben het hier niet over "even de vaatwasser uitruimen", of "maak je kamer schoon!". En ook niet over die krantenwijk die je op zaterdag loopt.
