De prostitutie is het oudste beroep ter wereld, maar het stigma er omheen is in de afgelopen pak-em-beet 10.000 jaar niet heel erg verbeterd. Sekswerkers hebben nog steeds te maken met discriminatie en onveiligheid, veel meer dan andere beroepen. Maar sekswerk is gewoon werk en zou daarom ook dezelfde bescherming en hetzelfde respect moeten krijgen. Daar staan we op 2 juni bij stil. Het is dan de Internationale Dag van de Sekswerker.
De Dag van de Sekswerker is in de eerste plaats bedoeld om aandacht te vragen voor de werkomstandigheden van prostituees. Dat kan hun veiligheid zijn (sekswerkers krijgen vaak te maken met geweld of uitbuiting maar kunnen minder snel terecht bij de politie of hulpinstanties), maar in Nederland is er bijvoorbeeld ook veel aandacht voor hun privacy (inschrijven bij de Kamer van Koophandel kan bijvoorbeeld niet anoniem) of voorzieningen (sekswerkers kunnen vrijwel geen bankrekeningen openen). Een bijkomstigheid is dat het sociale stigma rondom sekswerk verdwijnt.
De Dag heeft een activistische achtergrond waar de datum van 2 juni naar is gekozen. Op die dag in 1975 bezetten meer dan honderd sekswerkers de Église Saint-Nizier in Lyon om te protesteren tegen de onderdrukking door de politie en hun slechte werkomstandigheden.
Ook op het FijneDagVan-hoofdkwartier hechten we veel waarde aan veiligheid. Niet alleen is de veiligheidshelm een verplicht onderdeel van de dresscode, er is ook een BHV'er in ons pand aanwezig, een bedrijfshulpverlener.
De Nationale Secretaressedag is onverminderd één van de meest populaire Dagen van het jaar. Met veel media-aandacht heeft dit evenement een groot gevolg gekregen.
Niemand is op dit moment essentiëler dan de pakketbezorger. Vergeet IC-artsen, vergeet verpleegkundigen, vergeet de leraren, het zijn die onderbetaalde zzp'ers die met gierende banden door 30-kilometerzones scheuren om ons dat ene nieuwe truitje van de H&M te bezorgen die de echte helden zijn van de coronacrisis.
