De prostitutie is het oudste beroep ter wereld, maar het stigma er omheen is in de afgelopen pak-em-beet 10.000 jaar niet heel erg verbeterd. Sekswerkers hebben nog steeds te maken met discriminatie en onveiligheid, veel meer dan andere beroepen. Maar sekswerk is gewoon werk en zou daarom ook dezelfde bescherming en hetzelfde respect moeten krijgen. Daar staan we op 2 juni bij stil. Het is dan de Internationale Dag van de Sekswerker.
De Dag van de Sekswerker is in de eerste plaats bedoeld om aandacht te vragen voor de werkomstandigheden van prostituees. Dat kan hun veiligheid zijn (sekswerkers krijgen vaak te maken met geweld of uitbuiting maar kunnen minder snel terecht bij de politie of hulpinstanties), maar in Nederland is er bijvoorbeeld ook veel aandacht voor hun privacy (inschrijven bij de Kamer van Koophandel kan bijvoorbeeld niet anoniem) of voorzieningen (sekswerkers kunnen vrijwel geen bankrekeningen openen). Een bijkomstigheid is dat het sociale stigma rondom sekswerk verdwijnt.
De Dag heeft een activistische achtergrond waar de datum van 2 juni naar is gekozen. Op die dag in 1975 bezetten meer dan honderd sekswerkers de Église Saint-Nizier in Lyon om te protesteren tegen de onderdrukking door de politie en hun slechte werkomstandigheden.
Een eigen zaak hebben is kei- en keihard werken. Tegenover de vrijheid, de belastingvoordelen en de trots staat een onzeker bestaan, een angst dat je aan het eind van de maand niet genoeg geld hebt verdiend om de hypotheek te betalen, en administratieve ruzies met klanten die niet betalen.
Geef het maar toe: Ook u zit vaak genoeg op de klok te kijken tijdens het werk. Die laatste twee uurtjes, die 4-uursdip, daar heeft u soms helemaal geen zin in.
Deze Dag is in het leven geroepen om wereldwijd een vuist te maken tegen armoede. In 1987 is de Dag opgericht en erkend door de Verenigde Naties. Tijdens de bijeenkomsten die er op de Dag worden georganiseerd, komen duizenden mensen samen tijdens protestmarsen en demonstraties.
