Sekswerk is gewoon werk, maar daar denken de autoriteiten, banken en de maatschappij helaas nog wel eens anders over. Sekswerkers hebben bijvoorbeeld vaak te maken met geweld en kunnen of durven dan minder snel bij de autoriteiten aan te kloppen. Ook is het voor sekswerkers moeilijk om een bankrekening te openen en kunnen ze zich niet anoniem registreren als zelfstandig ondernemer waardoor ze vaak financiële voordelen mislopen waar andere zzp'ers wel recht op hebben, zoals belastingvoordelen. Verschillende organisaties vragen jaarlijks op 3 maart aandacht voor die problemen.
Op 3 maart is het de Internationale Dag van de Rechten van de Sekswerker. De naam zegt genoeg: er wordt op die Dag aandacht gevraagd voor alle praktische problemen waar sekswerkers wereldwijd tegenaan lopen. Dat kan zowel draaien om veiligheid als zaken zoals de eerdergenoemde bankrekeningen. De Dag heeft geen specifieke organisator, maar wordt ondersteund door mensenrechtenorganisaties en instanties die opkomen voor sekswerkers.
De datum van de Dag is niet voor niks gekozen. Op 3 maart 2001 kwamen 25.000 sekswerkers uit India bij elkaar om op een festival te protesteren voor betere rechten. Sindsdien wordt de Dag ieder jaar gevierd op die dag.
Alle emancipatiedoelen ten spijt verdienen vrouwen nog steeds niet zoveel als mannen. Gemiddeld genomen is het salaris van vrouwen 13 procent lager dan van mannelijke collega's in dezelfde sectoren.
Juist in deze tijden van ongekende personeelstekorten is een goede planner van levensbelang voor organisaties. Zonder hen lopen de roosters compleet in de soep en rijden de treinen niet, komen de monteurs niet opdagen om de reparaties uit te voeren en komen de vrachtwagens niet op het juiste moment op de juiste bestemming.
Voor de meeste mensen vallen deurwaarders in één categorie als telemarketeers, parkeerwachters en cryptovalutahandelaren: slechte mensen die het vooral gemunt hebben op de zwakken in de samenleving.
