U staat er waarschijnlijk niet vaak bij stil omdat u het nooit ziet, maar zeegras is ontzettend belangrijk. Ja, we bedoelen gras dat groeit op de zeebodem. Dat is essentieel voor veel maritieme ecosystemen, en dus goed voor de vispopulatie en de kwaliteit van ons zeewater. Dat vertaalt zich weer naar een beter klimaat in het algemeen, dus een Dag van het Zeegras, ieder jaar op 1 maart, is geen overbodige luxe.
De Internationale Dag van het Zeegras is officieel opgericht door de Verenigde Naties, maar inmiddels zijn er tientallen organisaties die iets mee zeebescherming doen die de Dag vieren. Op deze Dag staan deze instanties stil bij het belang van zeegras, dus verwacht voorlichtingscampagnes in musea en dierentuinen of aquaria, en nieuws over de status van zeegras (spoiler alert: net als met de meeste natuur gaat het ook hier niet goed mee).
Belangrijker is dat er deze Dag door deze instanties wordt nagedacht over hoe zij zeegras het beste kunnen beschermen. Er worden plannen opgesteld en kennis uitgedeeld, grotendeels achter de schermen maar daarom niet minder belangrijk. U kunt zelf meedoen door u eens in te lezen in wat zeegras eigenlijk is en doet. En natuurlijk even een dagje geen vis eten.
Hier in Nederland is een boswachter vooral een veredelde parkbeheerder. Niet dat je geen werk hebt aan de aangeharkte boomperken die in ons land voor bos doorgaan, maar in veel landen zoals in Afrika zijn boswachter niet alleen essentiële ecobeheerders maar ook dierenbeschermers.
Een hele mond vol, deze typische VN-Dag. Op 5 november 2001 hebben de Verenigde Naties 6 november jaarlijks uitgeroepen tot deze Dag, waarop maatregelen moeten worden genomen om te zorgen dat het milieu en de natuur zoveel mogelijk gespaard blijven tijdens oorlogen en gewapende conflicten.
De tulp is 's-Nederlands belangrijkste exportproduct. Onze VOC-mentaliteit is erop gebouwd, we verdienen er bakken met geld aan, en jaarlijks komen honderdduizenden buitenlanders naar de Keukenhof om de bloem te aanschouwen.
