Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
De Nationale Vrijwilligersdag is een eerbetoon aan de miljoenen Nederlanders die zich onbaatzuchtig inzetten voor anderen. Voor familie, vrienden en soms zelfs onbekenden.
Migratie mag dan altijd wel onder een vergrootglas liggen, maar het feit blijft dat migratie voor miljoenen mensen kansen biedt op een beter leven, en zeg nou zelf, dat wil toch iedereen?
In het engels ook wel: "International Day of Commemoration and Dignity of the Victims of the Crime of Genocide and of the Prevention of this Crime", een hele mond vol weer.
