Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
De brandweer, dat heeft toch iets romantisch. Stoere mannen en vrouwen die op grote lawaaierige trucks rijden, de stad reddend van een verwoestend inferno.
Het begrip 'onthaalouder' is hier niet heel erg bekend, maar bij onze zuiderburen zijn dergelijke inzetpapa's en -mama's onmisbaar voor de opvoeding van kinderen.
Zonder vertalers hadden we op deze wereld best een probleem gehad. Er zijn immers een goede 6.500 talen op de wereld, die we uiteraard maar moeilijk allemaal kunnen begrijpen.
