Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
Inmiddels een geduchte concurrent van de Verenigde Naties; De Europese Commissie, die steeds meer Dagen uit roept, en niet alleen zichzelf maar ook ons aan het werk zet.
Albinisme is geen prettige gesteldheid. De 'ziekte' waarbij een persoon geen pigment in zijn huid heeft zorgt niet alleen voor een spierwit lichaam dat slecht tegen de zon kan en weinig weerstand heeft, maar ook veel veel discriminatie wereldwijd.
Er zijn al veel Dagen die iets met kinderen te maken hebben. 16 juni is er één van. Dan is het de Dag van het Afrikaanse Kind.
En nee, wij weten ook niet waarom er geen Dag van het Europese Kind, Dag van het Zuid-Amerikaanse Kind of een Dag van het Saudische Schiereiland-Kind is.
