Op de Dag Van De Persvrijheid vieren we het grondrecht dat 'vrijheid van drukpers' heet. In onze grondwet staat artikel 7 bekend als de ultieme vrijheid alles te mogen zeggen en schrijven wat je wil. Dat is een groot goed dat intact gehouden moet worden, en in andere landen zelfs uitgebreid moet worden. Want nog op te veel plaatsen in deze wereld is vrijheid van pers helemaal niet zo vanzelfsprekend - en inmiddels zijn er ook in Nederland genoeg schoften die de persvrijheid jammerlijk ondermijnen.
In slechts een vijfde van de wereld geldt totale persvrijheid. In veel landen kunnen journalisten de waarheid niet melden, en worden zij soms zelfs gevangen genomen of vermoord. Op deze Dag staan we stil bij ons wonderlijke recht dat persvrijheid heet en bij de landen waar dit beter kan.
De datum van 3 mei is gekozen vanwege de ondertekening van het Verdrag van Windhoek in 1991, waarin enkele Afrikaanse kranten tekenden voor meer persvrijheid. De Dag wordt uitgeroepen door UNESCO (en dat maakt het dus zo'n VN-Dag). Tijdens de Dag wordt onder andere de Guillermo Cano Wereldpersvrijheidsprijs uitgereikt. Die is genoemd naar de Colombiaanse journalist Guillerma Cano, die in 1986 werd vermoord omdat hij kritisch schreef over de gewelddadige drugsoorlogen in het land.
De slavenhandel is een zwarte periode uit onze geschiedenis. We hoeven er niet trots op te zijn, maar het is ook belangrijk dat we het niet wegmoffelen.
In de brede maatschappelijke LHBTI-discussie raakt een belangrijke seksueel georiënteerde groep een beetje ondergesneeuwd. Aseksuelen indentificeren zich niet op een van die manieren - ze voelen juist helemaal geen seksuele aantrekkingskracht tot wie dan ook.
Op 25 mei 1979 verdween de 6-jarige Etan Patz, een New Yorkse jongen. De verdwijning ontketende een gigantisch mediacircus om de jongen terug te vinden.
