Op de Dag Van De Persvrijheid vieren we het grondrecht dat 'vrijheid van drukpers' heet. In onze grondwet staat artikel 7 bekend als de ultieme vrijheid alles te mogen zeggen en schrijven wat je wil. Dat is een groot goed dat intact gehouden moet worden, en in andere landen zelfs uitgebreid moet worden. Want nog op te veel plaatsen in deze wereld is vrijheid van pers helemaal niet zo vanzelfsprekend - en inmiddels zijn er ook in Nederland genoeg schoften die de persvrijheid jammerlijk ondermijnen.
In slechts een vijfde van de wereld geldt totale persvrijheid. In veel landen kunnen journalisten de waarheid niet melden, en worden zij soms zelfs gevangen genomen of vermoord. Op deze Dag staan we stil bij ons wonderlijke recht dat persvrijheid heet en bij de landen waar dit beter kan.
De datum van 3 mei is gekozen vanwege de ondertekening van het Verdrag van Windhoek in 1991, waarin enkele Afrikaanse kranten tekenden voor meer persvrijheid. De Dag wordt uitgeroepen door UNESCO (en dat maakt het dus zo'n VN-Dag). Tijdens de Dag wordt onder andere de Guillermo Cano Wereldpersvrijheidsprijs uitgereikt. Die is genoemd naar de Colombiaanse journalist Guillerma Cano, die in 1986 werd vermoord omdat hij kritisch schreef over de gewelddadige drugsoorlogen in het land.
Internetactivisiten roepen het al jaren: Het internet is lang niet meer zo vrij als het zou moeten zijn. Sommige landen nemen de macht over hun eigen internet, anderen maken het lastig om kritische websites te bezoeken.
Op $datum slaan introverte mensen een zucht van verlichting. De feestdagen zijn voorbij, de drukke feesten en evenementen en samenkomsten waarin ze een hele dag met anderen moeten praten zijn dan voorbij, er is weer even rust.
Inmiddels een geduchte concurrent van de Verenigde Naties; De Europese Commissie, die steeds meer Dagen uit roept, en niet alleen zichzelf maar ook ons aan het werk zet.
